غربت برای ما بوی زباله می‌دهد/کار و زندگی کودکان افغانستانی در مراکز بازیافت زباله کرج
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۰۰۹۴۵
به گزارش ایسکانیوز 70 مرد که 30 نفرشان زیر 18 سال سن دارند، همین جا زباله‌هایی را که جمع کرده‌اند به پیمانکار تحویل می‌دهند و مزد می‌گیرند. گفته‌اند ساعت 8 صبح اینجا باشیم تا بچه‌ها را که با گاری دستی‌های‌شان از کاسبی اول صبح برمی‌گردند، ببینیم. اینجا فقط محل کارشان نیست که محل زندگیشان هم هست. در میان زباله‌ها برای خودشان آلونک‌هایی ساخته‌اند و زندگی می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صبغت‌الله 12 و عبدالله 17 ساله را مقابل سوله‌شان می‌بینم. چند دقیقه‌ای است از کاسبی برگشته‌اند و می‌خواهند چایی بنوشند و دوباره راهی شوند. هر دو مثل اغلب ساکنان اینجا اهل هرات افغانستانند.
صبغت‌الله ساعت 5 صبح از خواب بلند شده و رفته کاسبی: «قاچاقی آمدیم ایران. روزی 30-20 هزار تومان مزد می‌گیرم اما مزدمان را به خودمان نمی‌دهند، می‌فرستند برای خانواده.»
سوله‌شان را نشانم می‌دهد؛ یک اتاق خیلی کوچک با ابتدایی‌ترین وسایل زندگی بدون در و پیکر.
- صبغت‌الله زمستان‌ها اینجا چطور زندگی می‌کنید؟
- زندگی می‌کنیم دیگه. آتیش روشن می‌کنیم. چیکار کنیم دیگه.
- دستشویی کجا می‌روید؟
- همین جا لای خاک‌ها.
- سرویس بهداشتی ندارید؟
- نه
پدر و مادرتان می‌دانند زباله‌گردی می‌کنید؟
- آره می‌دونند آشغال جمع می‌کنیم.
یک سوله سیمانی را که کمی با ما فاصله دارد، نشانم می‌دهد: «اونجا برای خودمون حموم درست کردیم.» هیچ آب لوله کشی در مرکز وجود ندارد. بچه‌ها و بزرگ‌ترها از آن طرف میدان والفجر و از تانکر گوسفند فروشی با دبه برای خورد و خوراک و مختصری شست‌وشو آب می‌آورند.
عبدالله می‌گوید: «شهرداری پول می‌دهد ما اینجا زندگی کنیم لباس هم داده ببین!» راست می‌گوید همه بچه‌ها یک لباس فرم نارنجی و سیاه بر تن دارند. پشت لباس نوشته شده، مجری طرح تفکیک از مبدأ.
نرگس صحرانورد همین طور که ما را همراهی می‌کند، از بچه‌ها درباره وضعیت سلامتی‌شان هم می‌پرسد. سؤالاتی مثل اینکه «دکتر رفتی؟»، «دندونت چطوره؟» وقت دکترت رو از دست ندی، وقت گرفتن دوباره سخته؟ «واکسنت رو زدی؟»
نرگس می‌گوید: «بچه‌ها همه‌شان مریضند، بیشترشان سوء تغذیه دارند. دائم گلو درد، دندان درد، دل درد و سوء تغذیه. 7 ماه است می‌آیم و می‌برم‌شان دکتر. تو بگو کسی اینجا با بوی زباله و کنار این همه آشغال زندگی کند، سالم هم باقی می‌ماند؟»
عبدالله می‌پرد توی حرف‌هایمان و خطاب به نرگس می‌گوید: «تازه موش‌ها هم هستند. یادته زیر اون سوله مرده بودند؟ هفت هشت تا بودند، خیلی بوی بدی می‌دادند. آوردیم‌شون بیرون. شب‌ها حمله می‌کنند.»
موش‌ها یکی از تهدیدهای اصلی زندگی بچه‌ها هستند آن طورکه نرگس هم برایم تعریف می‌کند، زیر یکی از آلونک‌ها مرده بودند و بوی تعفن‌شان همه جا را برداشته بود و بچه‌ها همه با هم دل درد گرفته بودند. چند روزی هست موش‌ها را از زیر سوله‌ها درآورده‌اند.
ربان 10 ساله با آن جثه و قامت کوتاهش از راه می‌رسد. ساعت 8 و نیم صبح است. بچه‌ها نشانش می‌دهند و می‌گویند لبش را موش گاز گرفته. یک بار هم سگ بازویش را. وقتی گاری‌اش را هل می‌دهد، می‌بینی چطور زیر سنگینی بار خم شده؛ با آن صورت بچگانه معصومش. بالای لبش جای یک زخم کوچک هست.
- ربان موش گازت گرفت؟ کی؟ شب بود یا روز؟
- شب خوابیده بودم دیدم یک چیزی گازم گرفت، واکسن زدم.
- کجا واکسن زدی؟
- حصارک.
- سگ چی؟
- شانه‌ام رو گاز گرفت.
با کمک نرگس واکسن هاری هم زده است. ربان و برادرش فرهاد را پدرش آورد به ایران و بعد برگشت افغانستان. فرهاد 16 ساله حالا همه پشت و پناه ربان است. ربان 5 برادر دیگر هم دارد که در افغانستان زندگی می‌کنند.
- ربان! دلت برای مادرت تنگ شده؟
- آره ولی چیکار کنم!
بیشتر جواب‌هایش این طوری است، مثل خیلی‌های دیگر. چکار کنم؟ چقدر زود این جمله را یاد گرفته‌اند، اینکه مجبورند و چاره‌ای ندارند. از بیشتر بچه‌ها وقتی می‌پرسی مشکلی دارند یا نه؟ می‌گویند نه. به نظرم می‌رسد آنها در این سن و سال و زندگی میان این همه زباله، حتی تصویر درستی از مشکل هم ندارند. شاید فکر می‌کنند زندگی همین جوری است با مشقت فراوان میان آشغال‌ها. کودکان پناهنده‌ای که به ما پناه آورده‌اند و ما اینجا در میان آشغال‌ها رهایشان کرده‌ایم؛ بی پناه، مظلوم و تنها.
ربان می‌گوید چند کلاس سواد دارد. در افغانستان مکتب رفته و اینجا هم گاهی تلویزیون تماشا می‌کند اما فقط گاهی؛ چون زیاد وقت ندارد و باید به کاسبی‌اش برسد. هفته‌ای یک بار هم حمام می‌رود. نرگس از ربان می‌پرسد چرا دستکش نپوشیده؟ شانه‌ای بالا می‌اندازد: «دیروز کاسبی می‌کردم، یک جا جاش گذاشتم. شیشه می‌برد، آمپول و سوزن هم هست.» در میان زباله‌ها کلی زباله بیمارستانی هست. بچه‌ها هر چقدر بار بیاورند، مزد می‌گیرند، معمولاً روزی 30-20 هزار تومان که می‌رسد به دست پدر و مادرها و کارفرما. پول اندکی هم در اختیار بچه‌ها می‌گذارد.
- با مزدت چی می‌خری ربان؟
- بستنی
در یکی از سوله‌ها 9 کودک را می‌بینم که از کاسبی برگشته‌اند تا چند دقیقه‌ای استراحت کنند. روی دیوار میخ کوبیده‌اند و هرکس ساکش را به دیوار آویخته. همه زندگیشان را. ساک قرمز برای ناصر است، ساک سفید برای محسن، ساک آبی برای عبدل احمد. ساک‌ها را زده‌اند روی دیوار تا جایشان را کمتر تنگ کند. کنار این اتاق آشپزخانه کوچکی دارند با گازی دود گرفته برای آشپزی. رحم‌الدین 12 ساله روی اجاق چای دم می‌کند.
- رحم‌الدین معمولاً چی می‌خورید؟
- هر چی دم دست‌مان بیاید. نیمرو، نون و پنیر، آبگوشت.
- زمستان سرد نیست؟
- دیگه چیکار کنیم!
- افغانستان بهتر بود یا اینجا؟
- افغانستان بهتره.
- چرا برنمی‌گردی؟
- کار نیست.
- اینجا چه مشکلی دارید؟
- مشکل که نداریم.
پیمانکار هم افغان است. در گوشه‌ای نشسته و زباله‌ها را وزن می‌کند. آنقدر دور و برمان حشره، مگس و زنبور هست که باید مدام بپرانی‌شان. نرگس می‌گوید در مدتی که به بچه‌ها سر زده، بارها ساس‌ها و حشرات نیشش زده‌اند.
دلدار 10 ساله را پدرش به اینجا آورده و برگشته افغانستان. همه یادشان است که تا سه ماه بعد از برگشتن پدرش مدام گریه و بی‌تابی می‌کرد:
- بابام با پاسپورت آمد، برگشت. الان 3 ماه گذشته.
- دلدار! دلت برای مادر و پدرت تنگ شده؟
- خیلی تنگ شده. دلم برای خواهر و برادرهایم هم تنگ شده.
- آشپزی بلدی؟
- نه بقیه درست می‌کنند.
- دلت برای غذاهای مادرت تنگ نشده؟
- نه برای خودش تنگ شده.
یکی از زباله‌گردهای بزرگسال رد می‌شود. سری تکان می‌دهد و زیر لب می‌گوید: «همه‌مان اینجا دق آوردیم. هیچ جا وطن نمی‌شود.»
نرگس صحرانورد به روزنامه ایران می‌گوید: «این بچه‌ها واقعاً بی‌پناهند. این بچه‌ها را همه جور خطری تهدید می‌کند؛ هر چیزی که فکرش را بکنی از بیماری و تجاوز گرفته تا خطر مرگ. مگر می‌شود مسئولان شهر کرج ندانند که در این سوله‌ها و مراکز چه می‌گذرد؟ انگار این بچه‌ها برای هیچ کس مهم نیستند؛ تنها و رها شده. فکر می‌کنم درس خواندن‌شان اولویت چندم است. الان جان‌شان در خطر است. وقتی دیدم به بچه‌ها لباس داده‌اند، شوکه شدم. لباس دادن یعنی رسمی کردن این شغل. از مسئولان شهرداری پرسیدم چرا؟ جواب دادند می‌خواهیم شناسایی‌شان کنیم. اینجا تنها مرکز بازیافت نیست که بچه‌ها در آن کار می‌کنند. در «باغستان» و «آق تپه» و «میان جاده» هم همین وضعیت هست.» سری هم به مرکز بازیافت زباله آق‌تپه می‌زنیم. یکی از مناطق حاشیه‌ای کرج در نزدیکی مهرشهر. داستان اینجا هم مشابه همان چیزی است که در میدان والفجر دیده‌ام. فقط این مرکز کوچک‌تر از قبلی است و سوله‌ها از آشغال‌ها فاصله بیشتری دارد. نرگس مدتی به بچه‌های اینجا درس داده؛ آموزش خواندن و نوشتن. می‌گوید بچه‌ها سوء تغدیه گرفته‌اند تا حدی که چند نفرشان نیاز به بستری شدن دارند. اطراف این مرکز پر است از زمین‌های کشاورزی؛ اغلب کلم که می‌گویند با آب فاضلاب و آب آلوده ضایعاتی‌ها آبیاری می‌شود.
علی خان، جانا، ابراهیم، حسن، رازق... 10 کودک زباله گردی هستند که اینجا زندگی می‌کنند. همه اهل هرات از کشور افغانستان. خرخر چرخ‌ها بلند می‌شود. بچه‌ها گاری‌ها را هل می‌دهند و دنبال کاسبی‌شان می‌روند؛ کاسبی زباله، کاسبی بیماری و مرگ.
نیم نگاه
ربان 10 ساله با آن جثه و قامت کوتاهش از راه می‌رسد. ساعت 8 و نیم صبح است. بچه‌ها نشانش می‌دهند و می‌گویند لبش را موش گاز گرفته. یک بار هم سگ بازویش را. وقتی گاری‌اش را هل می‌دهد، می‌بینی چطور زیر سنگینی بار خم شده؛ با آن صورت بچگانه معصومش. بالای لبش جای یک زخم کوچک هست.
در یکی از سوله‌ها 9 کودک را می‌بینم که از کاسبی برگشته‌اند تا چند دقیقه‌ای استراحت کنند. روی دیوار میخ کوبیده‌اند و هرکس ساکش را به دیوار آویخته.همه زندگیشان را. ساک قرمز برای ناصر است، ساک سفید برای محسن، ساک آبی برای عبدل احمد. ساک‌ها را زده‌اند روی دیوار تا جایشان را کمتر تنگ کند.
700
مرکز بازیافت زباله کودکان افغانستانی مراکز بازیافت زباله کرج فقر عدم رعایت بهداشتمنبع: ایسکانیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۰۰۹۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
احداث شهرک بازیافت، گامی برای جمع‌آوری انبارهای غیرمجاز در نصف‌جهان
با توجه به اهمیت مدیریت پسماند و تفکیک آن در مسائل زیست‌محیطی، شهرداری اصفهان اقدامات زیادی انجام داده است، به‌طوری که از سال گذشته احداث شهرک بازیافت در دستور کار سازمان مدیریت پسماند شهرداری اصفهان قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، فراوانی بی‌ضابطه انبارهای جمع‌آوری ضایعات در محدوده حریم شهری در سال‌های اخیر به معضلی جدی برای مدیریت شهرها و تهدید اساسی برای زیست‌پذیری شهر تبدیل شده است و در این راستا ساماندهی انبارهای ضایعات یک حلقه از چرخه بازیافت مواد به‌شمار می‌رود.
پروژه احداث شهرک بازیافت برای رفع این مسئله در شهر اصفهان به‌عنوان یکی از پروژه‌های مهم در زمینه مدیریت پسماند مورد توجه قرار گرفته است؛ با اجرای این پروژه، می‌توان به بهینه‌سازی مدیریت پسماند در شهر و کاهش آلودگی هوا و آب کمک کرد، همچنین این پروژه می‌تواند به رشد اقتصادی و اشتغال‌زایی در منطقه کمک کند، به‌ویژه اگر با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته اجرا شود.
شهرک بازیافت به عنوان یک پروژه مهم و اقتصادی در حوزه مدیریت پسماند، نیازمند طراحی و معماری مناسب است. این شهرک با توجه به ماهیت و نوع پسماند مورد نظر، به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شود که به‌منظور بهره‌برداری بهینه و کاهش هزینه‌ها، باید طراحی و معماری هر بخش در نظر گرفته شود.
از جمله بخش‌های مورد نیاز در شهرک بازیافت می‌توان به بخش جمع‌آوری و جداسازی، بخش فراوری و بسته‌بندی، بخش حمل‌ونقل و بخش نگهداری و پایش اشاره کرد، طراحی مناسب این بخش‌ها با توجه به فناوری‌های استفاده شده، همچنین نیازهای مالی و عملیاتی، موجب بهره‌وری بیشتر و کاهش هزینه‌ها خواهد شد، به‌طور کلی باید به این نکته توجه کرد که طراحی و معماری شهرک بازیافت باید به‌گونه‌ای باشد که بهره‌وری بالا، کاهش هزینه‌ها و حفاظت از محیط زیست را در بر داشته باشد.
با بازیافت مواد، آلاینده‌های هوا و آب کاهش پیدا می‌کند که در نتیجه بهبود بهداشت و سلامت عمومی مردم را نیز به دنبال دارد، این طرح با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، بهبود کیفیت زندگی افراد را نیز به همراه خواهد داشت؛ بنابراین احداث شهرک بازیافت علاوه بر بهره‌وری بهتر از منابع طبیعی، تأثیرات اجتماعی و اقتصادی مثبت قابل توجهی را نیز به همراه خواهد داشت.
مدیریت پسماند و بازیافت از جمله مهم‌ترین عواملی است که باید در احداث شهرک بازیافت مورد توجه قرار گیرد، در این شهرک، باید سیستم‌هایی برای جمع‌آوری، دفع و بازیافت پسماندهای مختلف همچون پلاستیک، شیشه، فلزات، کاغذ و مقوای چند لایه طراحی شود، همچنین، باید سیستم‌هایی برای جداسازی پسماندهای قابل بازیافت از پسماندهای غیرقابل بازیافت ایجاد شود.
استفاده از فناوری‌های نوین در جمع‌آوری و بازیافت پسماندها می‌تواند بهبود قابل توجهی در کاهش میزان پسماندهایی که به‌طور ناگهانی دور ریخته می‌شوند، داشته باشد، مفید باشد.
احمد شریعتی، عضو کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا می‌گوید: برای مدیریت بازیافت و زباله در شهر اصفهان سازمان پسماند شهرداری در مناطق پانزده‌گانه خدمات لازم را ارائه می‌دهد و به جمع‌آوری زباله‌های تر و خشک می‌پردازد.
وی می‌افزاید: بنا بر سیاست‌های شهرداری و شورای اسلامی شهر که در کمیسیون خدمات شهری و محیط زیست دنبال می‌شود، باید بتوانیم با فرهنگ‌سازی و انجام تمهیدات لازم زباله را در شهر اصفهان به صفر برسانیم، همچنین تفکیک زباله از مبدا انجام شود.
عضو کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان تصریح می‌کند: در راستای جمع‌آوری پسماند خشک تمهیداتی از جمله طرح «اصپاک» اندیشه شده است که با این اقدام علاوه بر فرهنگ‌سازی، منافعی عاید شهروندان می‌شود، در شهر اصفهان کارهای خوبی انجام شد و این روند همچنان ادامه دارد.
شریعتی با بیان اینکه در شهر اصفهان مراکزی داریم که پسماند خشک را جمع‌آوری و به فروش می‌رسانند و این انبارها منظر شهر را نازیبا کرده است، ادامه می‌دهد: برای اینکه بتوانیم کل پسماند را به چرخه بازگردانیم و دفع پسماند را کاهش دهیم، کارهای خوبی انجام شد که یکی از آنها تحویل کیسه پارچه‌ای در بازارهای روز کوثر است.
وی با بیان اینکه هم‌اکنون تفکیک زباله در بسیاری از منازل انجام می‌شود، اظهار می‌کند: نظارت‌های پس از آن بسیار اهمیت دارد، به این منظور پیگیر بودیم پایگاهی وجود داشته باشد تا تمام مراکزی که پسماند را جمع‌آوری می‌کنند در یک مکان پسماند را تحویل دهند و نظارت وجود داشته باشد، از این‌رو پیشنهاد ایجاد شهرک بازیافت مطرح شد.
عضو کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر اصفهان می‌گوید: احداث شهرک بازیافت در شورای اسلامی شهر مصوب شد و در همان محل کارخانه مدیریت پسماند، زمینی به مساحت بیش از ۱۵ هکتار به این منظور اختصاص داده شد که در حال حاضر دیوارکشی و طراحی انجام می‌شود و در آینده می‌توانیم تمام مراکزی که در حوزه جمع‌آوری پسماند فعالیت می‌کنند را در این مکان متمرکز کنیم.
ساکتی با بیان اینکه این افراد در شهرک بازیافت خدمات جانبی دریافت می‌کنند، ادامه می‌دهد: علاوه بر این در راستای ایجاد اشتغال و صنایع تبدیلی مؤثر است، اگر این کارگاه‌ها ایجاد شود، در بازآفرینی پسماند خشک از جمله آهن و پلاستیک مؤثر است، انرژی‌ای که از طریق بازآفرینی مواد تولید می‌شود، کمتر از هنگامی است که از طریق تولید مواد اولیه انجام می‌شود.
غلامرضا ساکتی، مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: شهرک بازیافت یا شهرک جمع‌آوری مواد زائد شهری با هدف حذف زباله‌گردی و ساماندهی انبارهای غیرمجاز که به صورت غیررسمی خرید و فروش بازیافت سطح شهر را انجام می‌دهند، راه‌اندازی خواهد شد زیرا این انبارهای غیرمجاز معضلاتی از جمله تهدید بهداشت و سلامت شهروندان و آلودگی‌های محیط زیستی ایجاد می‌کنند که بنا بر قوانین موجود باید از محدوده شهر خارج شوند.
وی می‌افزاید: سازمان مدیریت پسماند سال گذشته با هدف ساماندهی انبارهای غیرمجاز، پروژه‌ای را آغاز کرد که در محدوده‌ای از کارخانه کود کمپوست، حدود ۲۰ هکتار زمین برای ساماندهی انبارها اختصاص دهد و تمام فعالیت‌ها به‌صورت مدیریت شده و تحت نظارت این سازمان در این شهرک انجام شود تا مطمئن باشیم تبعاتی برای شهروندان و محیط زیست نخواهد داشت.
مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری اصفهان با بیان اینکه سال گذشته برای این منظور بودجه‌ای در نظر گرفته شد، می‌گوید: پیمانکار اجرای پروژه تعیین و تجهیز کارگاه انجام شده و فعالیت اجرایی آن آغاز شده است که پیش‌بینی می‌شود طی دو ماه آینده فاز نخست این پروژه به پایان برسد؛ نقشه‌های فاز دوم نیز آماده شده و در حال حاضر در مرحله برگزاری مناقصه برای انتخاب پیمانکار است و بلافاصله پس از تکمیل فاز اول، فاز دوم آغاز می‌شود.
ساکتی با اشاره به اینکه پس از اتمام فاز دوم، این شهرک آماده واگذاری است، تصریح می‌کند: در این پروژه از ظرفیت بخش خصوصی استفاده می‌شود، در واقع بهره‌بردار اصلی آن انبارهای غیرمجازی است که در سطح شهر فعال هستند، هنگامی که شهرک بازیافت راه‌اندازی شود، انبارها به‌طور کامل به آن محل انتقال پیدا می‌کند.
مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری اصفهان با بیان اینکه فعالیت انبارها در سطح شهر از لحاظ قوانین محیط زیستی، شهرداری و مدیریت پسماند غیرقانونی است و هیچ مصداق قانونی ندارد، اما در حال حاضر شاهد آن هستیم، ادامه می‌دهد: برای مدیریت کردن این امر باید مکان جایگزین پیشنهاد شود، از طرفی تمرکز بار بازیافتی در یک مکان امکان ایجاد صنایع تبدیلی را فراهم می‌کند، در نتیجه ارزش افزوده برای انباردار ایجاد و هزینه‌های حمل‌ونقل کاهش پیدا می‌کند.
ساکتی با بیان اینکه ارزش افزوده‌ای که در پسماند خشک قابل بازیافت به ماده اولیه کارخانه‌ها ایجاد می‌شود، مشوقی برای افراد است، تصریح می‌کند: ضمانت اجرایی برای انتقال انبارها به این شهرک، مباحث قانونی است، قانونی که در سطح کشور وجود دارد و ناگزیر به اجرای آن هستیم.
به گزارش ایمنا، هرچند در شهر اصفهان اقداماتی برای فرهنگ‌سازی تفکیک پسماند خشک و جمع‌آوری آن انجام شده است، اما برای جلوگیری از پدیده زباله‌گردی و انبارهای غیرمجاز کافی نبوده است که امیدواریم با احداث شهرک بازیافت شاهد بهبود این وضعیت در این شهر باشیم.
کد خبر 749511
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان